Πριν τα Χριστούγεννα έπεσε σε κώμα ο πατέρας μου από καρκίνο. Τις τελευταίες του μέρες ήμασταν όλοι εκεί κοντά του, ξέροντας ότι είναι στα τελευταία του. Την προηγούμενη του θανάτου του μας είπε η μητέρα μου να πάμε να ξεκουραστούμε λίγο στο σπίτι.

Εγώ και η μεγάλη μου αδερφή φύγαμε. Πήγαμε σπίτι και ξαπλώσαμε. Ξαφνικά η αδερφή μου ξύπνησε απότομα στις 4:26 το απόγευμα. Μου είπε ότι είδε τον πατέρα μου όνειρο, φορούσε άσπρα ρούχα και τον ρώτησε που είναι. Ο πατέρας μου της απάντησε ότι δεν ξέρει που είναι, αλλά περνά καλά. Είναι με την μητέρα του και τον πατέρα του, και κρατάει το εγγονάκι του και παίζει (οι γονείς του πατέρα μου είναι νεκροί και το πρώτο παιδί της αδερφής μου πέθανε)… Μετά της λέει: Κουράστηκα πάρα πολύ, γιατί δεν με αφήνετε να φύγω, για να ηρεμήσω; Και του είπε η αδερφή μου: Μα σε θέλουμε κοντά μας! και της είπε: το ξέρω… αλλά κουράστηκα… Μου είπε το όνειρο και ξεκινήσαμε για την Κλινική! Πήραμε την μητέρα μου και μας είπε ότι δεν είχε κάτι νεότερο (για να μην μας ανησυχήσει). Όταν πήγαμε στην κλινική μας είπαν ότι 2-3 λεπτά πριν τις 4:30 έπαθε σπασμούς και σώθηκε επειδή ήταν εκεί ο γιατρός…

Την άλλη μέρα το πρωί, λίγο πριν πεθάνει, καθόταν ένα κοράκι στο παράθυρο του, για αρκετή ώρα και κοίταζε μέσα… Καταλάβαμε ότι έφτασε το τέλος…

Το όνειρο τι ήταν; Ήταν μήπως ένα μήνυμα ότι ήθελε να φύγει και εμείς κάναμε τα πάντα για να τον κρατήσουμε κοντά μας;