Λοιπόν ακούστε μια ιστορία που μου την είπαν στην κατασκήνωση πριν λίγα χρόνια. Λένε πως είναι αληθινή. Ήταν μια φορά ένας, ο οποίος περπατούσε σε έναν δρόμο αμέριμνος. Κάποια στιγμή μπαίνει σε ένα στενό σοκάκι, με λίγο φωτισμό και η απόσταση μεταξύ των δυο τοίχων γύρω στα 2 μέτρα. Ενώ προχωρούσε ένιωσε λίγο πίσω του μια κινητικότητα η οποία καθώς προχωρούσε γινόταν εντονότερη. Αυτός στην αρχή δεν πολύ έδωσε σημασία, όσο προχωρούσε όμως ένιωθε αυτήν την παρουσία εντονότερη. Λίγο αργότερα είδε με την άκρη του ματιού του ότι ήταν κάτι σα σκιά που πηδούσε από τοίχο σε τοίχο και όλο τον πλησίαζε. Αυτός καθώς επιτάχυνε για να βγει από τον δρόμο αυτόν καταλάβαινε ότι και η άλλη παρουσία κινούνταν γρηγορότερα. Αυτός φοβόταν να γυρίσει το κεφάλι του να δει και καθώς έβγαινε σε έναν μεγαλύτερο δρόμο ένιωσε αυτήν τη σκιά να εξαφανίζεται και ταυτόχρονα μια μεγάλη ανακούφιση. Την άλλη μέρα όντας άνθρωπος του θεού ρώτησε έναν ιερέα τι ήταν αυτό και του είπε ότι ήταν ο διάβολος και αφού δεν του έδωσε σημασία έσκασε από το κακό του.