Κάποτε ήταν μια παρέα φίλων, όπου πήγαν σε ένα δάσος για να κατασκηνώσουν. Η παρέα αποτελούταν από 4 άτομα, από ένα ζευγάρι, την Έλεν και τον Τζέις, και δύο άλλα παιδιά, την Κλερ και τον Φίλιπ.  Καθώς ταξίδευαν η Κλερ κοιτούσε έξω από το παράθυρο και είδε έναν να κάνει οτοστόπ. Ήταν κάπως περίεργος, κουκουλωμένος με μαύρα ρούχα και υφάσματα. Η κοπέλα τρόμαξε και το είπε στα παιδιά, αλλά αυτοί γελώντας την κορόιδεψαν. Τότε αυτή απελπίστηκε. Μετά από λίγο ξανά η ίδια ιστορία, και  η Κλερ  πήρε ένα σοβαρό ύφος.

– Τί γίνεται Κλερ; είδες πάλι τον κουκουλοφόρο με την μάσκα; Είπε με ένα πλατύ χαμόγελο ο Τζέις.

– Μην με κοροϊδεύεις Τζέις! Δεν είναι αστείο!

– Μπα, και γιατί;

Η Κλερ ήταν τελείως εκνευρισμένη, και τότε έκαναν μια στάση στο πιο κοντινό fast-food:

– Παιδιά πάω να πλύνω τα χέρια μου και μετά θα έρθω να φάμε, είπε η Έλεν.

– Έρχομαι και εγώ μαζί σου Έλεν! είπε η Κλερ.

Καθώς τα κορίτσια κατέβηκαν τις σκάλες για να πάνε να πλυθούν, βρέθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο πάρκινγκ, όπου ένα αυτοκίνητο κατευθυνόταν προς αυτές, και μέσα, ο κουκουλοφόρος με την μάσκα να βγάζει το χέρι του από το παράθυρο και να κάνει οτοστόπ. Ξαφνικά η πόρτα του fast-food  κλείνει. Τα κορίτσια τρέχουν σοκαρισμένα από εδώ και από εκεί:

– Λυπάμαι που δε σε πίστεψα Κλερ, είπε η Έλεν.

-Τρέχα και ας τα αυτά!

Τα κορίτσια βρήκαν κάτι, σαν σπιτάκι, και ενώ ο κουκουλοφόρος είχε εξαφανιστεί, βρέθηκε και πάλι μπροστά τους, στο σπιτάκι. Οι κοπέλες θα ήταν σε λίγο νεκρές. Ο Τζέις και ο Φίλιπ ανησύχησαν και κατέβηκαν και αυτοί κάτω. Βρήκαν το πάρκινγκ, κηλίδες αίμα  που κατέληγαν  σαν  ένα ποτάμι.  Ο Φίλιπ μιλούσε με τον Τζέις  ώσπου ξαφνικά εξαφανίστηκε, το ίδιο και τα κορίτσια. Ο Τζέις πέθανε στο πάρκινγκ, ο Φίλιπ στο αυτοκίνητο και τα κορίτσια στο σπιτάκι, μετά όλοι αυτοί κατασκήνωσαν τελικά κάπου πολύ μακριά, στον Παράδεισο…

===================

Ευχαριστούμε την Ιωάννα για την ιστορία της.

===================